تأثیر سیاست‌های آمریکا و فرانسه بر روابط ‏جمهوری اسلامی ایران و لبنان ‏(مطالعه موردی: جنگ 33 روزه)‏

پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران و ایجاد جنبش مقاومت حزب‌الله با الگوگیری از اندیشه‌ها و ایدئولوژی انقلاب اسلامی در لبنان، روابط جمهوری اسلامی ایران و این کشور گسترده‌تر از گذشته شد. موقعیت ژئوپلتیک، نزدیکی جغرافیایی به سرزمین‌های اشغالی، حضور در خط مقدم مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی و وجود قرابت‌های فرهنگی به‌ویژه حضور شیعیان موجب شد که لبنان از جایگاه ویژه‌ای در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار باشد. اما از طرف دیگر قدرت‌های فرامنطقه‌ای، به‌ویژه کشورهایی مانند فرانسه و آمریکا، نیز با بهانه‌های مختلف درصدد حفظ و توسعه نفوذ خود در این کشور بوده‌اند. فرانسوی‌ها در دوران استعمار قیمومیت این کشور را داشتند. آن‌ها هنوز هم تلاش دارند در تحولات سیاسی این کشور نقش داشته باشند. برخی نخبگان سیاسی و تکنوکرات‌‌های لبنانی نیز به فرانسه گرایش دارند. آمریکا نیز حضور فعالی در این کشور داشته و همواره درصدد حفظ منافع و کاهش نفوذ رقبا به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران و کاستن فشار به رژیم صهیونیستی بوده است. فرانسه و آمریکا نفوذ ایران را در منطقه به عنوان تهدید منافع خود می‌دانند. در نتیجه با هرگونه حرکتی که باعث تقویت نقش و نفوذ بیشتر ایران در لبنان شود، به شدت مخالف هستند. در زمان آغاز جنگ 33 روزه در تابستان 2006 نیز آن‌ها با هدف تضعیف محور مقاومت و کاهش نفوذ ایران در لبنان سیاست‌های هماهنگی را در حمایت از رژیم صهیونیستی اتخاذ کردند تا روابط ایران و دولت لبنان را تحت‌تأثیر قرار دهند. این مقاله سیاست‌ها، منافع و اهداف آمریکا و فرانسه در لبنان به‌ویژه در زمان جنگ 33روزه و پیامدهای آن بر روابط جمهوری اسلامی ایران و دولت و ملت لبنان را مطالعه می‌نماید.